Stoning

Last August two people lost their lives in Kunduz. They were lovers. Love is not something you can freely exercise, feel or share in a country like Afghanistan. In this particular case both lovers were either promised or married to someone else. Arranged marriages are not uniquely Afghan. Nor are loveless marriages or relationships. Nor is death by stoning uniquely Afghan. It is, however, uniquely primitive and unacceptable. I am not an advocate of a prolonged Dutch stay in Afghanistan. The non-military police training mission that, according to many, is used as an excuse to pamper the decision makers in the US should – in my opinion – not be carried out, although two days ago the Ayes in our parliament decided the vote. The Dutch Approach is imminent.
The stoning of the two lovers was an act of the Taliban who control the area. I was glad to hear that action will be taken against the perpetrators of this atrocious crime. Whether or not that promise will be kept, remains to be seen. I have my doubts, but I want to be optimistic in this respect. It would be a great first step by the regional law enforcers to raise a legal fist to the Taliban and their interpretation of Islamic law.
I would suggest that our police trainers use their 18 weeks to educate the local trainees in (basic) human rights and values, dignity, and respect towards all fellow-Afghans in general and women in particular. If that is the case, I might even be in favor of this mission in the end.

Boom

De boom van Anne is nog steeds nieuws. Dat verbaast mij. Een boom is een boom is een boom. Hij (een boom is mannelijk) is alleen nieuws als ie: a) zeldzaam is (niet, want wilde kastanje) b) de hoogste van Nederland (lijkt me niet) of c) de oudste van Nederland (zeker niet). Met Anne Franks boom heb ik nooit wat gehad. Hij is voor mij net zo interessant als een boom in de tuin van koningin B. of van Midas Dekkers. Ik hoef er ook geen stukje van. Niet gratis en niet tegen een vriendenprijsje.
Er is onmin tussen de bomenverwijderaar (nu ‘bomendief’) en de Stichting Support Anne Frank Tree. Het bestaan van deze stichting is op zich al van een lachwekkende simpelheid waar ik geen hersencellen voor gekregen heb. Nooit kunnen volgen. En waar gaat het om? Jawel, om eurootjes. Bomendief Van der L. heeft nog geld tegoed van de stichting. Hij zorgde als voormalig lid van de club een paar jaar geleden voor een bomenkorset. En vorig jaar voor het opruimen van het omgeknakte slachtoffer. Om de een of andere reden vond hij het nodig de stoffelijke resten van de overleden kastanje op te slaan. Regeren is vooruitzien moet hij gedacht hebben. En nu wil de stichting de half tot pulp vergane boom terughebben. Uit liefde? ‘k Geloof er niks van. Een quote uit het Volkskrant-artikel: “De eigenaar van de restanten is Henric Pomes, in wiens tuin de boom stond. Hij bekijkt de 'circusact rondom de boom' met een mengeling van verbazing en ergernis. 'Wat bezielt die man?' Pomes overlegt met de stichting over wie een stuk van de boom krijgt. Er zijn geïnteresseerden uit de hele wereld.” Mijn advies: de fik erin! En nooit meer doen, zo’n bomenreddingsactie, behalve dus als ie a) … etc., zie hierboven.

Artikel in VK.nl

Heerlijke maandag

Getver. Gelukkig. We hebben net de laatste twee oliebollen en appelbeignets gekuist bij een kopje koffie. Blij dat ze op zijn, ook al hebben we ons qua oudejaarsbaksels erg ingehouden. Elk twee van elk zal ik maar zeggen en dat in drie dagen tijd. Valt dus mee. Blij ook dat december weer voorbij is. Die maand mag van mij van de kalender geschrapt. Er moet zoveel, maar ik vermoed dat dat een vrouwending is. Je hoort nooit mannen over feestmaandgestress. Gelukkig is het morgen weer maandag, de eerste heerlijke maandag van het nieuwe jaar. Ik wil aan de slag. Echte dingen doen en geen boodschappenlijstjes samenstellen, kookideeën opdiepen, nadenken over cadeautjes, over wie waar wanneer wordt bezocht of uitgenodigd en wel of niet opgehaald, wanneer er geboodschapt moet worden en of dat wel of niet bij AH gebeurt (waar ze tegenwoordig ALTIJD aan het vakkenvullen zijn met dertig man tegelijk), en of we beter te voet kunnen gaan of met de auto (spekglad, parkeerproblemen etc.). Of we m’n verjaardag wel of niet gaan vieren en zo ja met een klein cluppie of met de hele bups (extra stress, want past niet in het huis, want winter en dus geen tuinzitterij). Wie de broers en zussen gaat mailen dat we het toch maar niet vieren en hoe je dat gaat verwoorden, want sommigen balen daarvan. En of je enkelen niet moet bellen want digibeet of wensen persoonlijk geïnformeerd te worden. Of je wel of niet dat bezoek van familie uit Verweggistan moet afbellen omdat het deze maand op de snelwegen dagelijks niet erg pluis is. En als je het niet afzegt, dat je dan nog extra boodschappen gaat doen omdat je moeder (die ‘gastvrouw’ is maar dat niet kan onthouden en dus zelf niets hoeft te doen) geen boodschap meer recht kan breien en ook geen portemonnee meer kan hanteren. En of je nu wel of geen kerstkaarten gaat sturen; nou vooruit toch maar een digitale voor de pc-types en een papieren voor de oudjes en andere uitzonderingen. Oh ja, en de kerstkaarten voor je moeder regelen die ze zelf mag ondertekenen, maar die de hele maand nog roept: ‘Ik heb geen enkele kerstkaart gestuurd dit jaar.’ ‘Jawel mam, die heb ik voor je geschreven, weet je nog, je hebt er zelf je naam opgezet.’ ‘Oh, daar weet ik niks van.’ Ook prima.
In week 51 nog even op kraamvisite en in week 52 het Verweggistan-bezoek ontvangen en een dagje met de kleinkinderen stoeien. Nog net op de valreep op Oudejaarsdag een paar boodschappen doen (die beignets van hierboven onder andere en een verjaardagscadeautje uitzoeken voor iemand wiens partner geen cadeautips heeft) en dan op Oudejaarsavond heerlijk met z’n tweeën in onze luie stoel hangen. (Vonden jullie ook dat er zo weinig op de tv was?) ’s Nachts even de straat op maar dat boeit me niet zo meer. We hebben elkaar vorig jaar ook een zalig en gelukkig jaar toegewenst en ik mag wel zeggen dat 2010 een k**-jaar was. Op Nieuwjaarsdag weer op kraamvisite en op verjaardagsvisite in de Randstad en vandaag even uitrusten. Beetje administratie, vertaling voor de Volkskrant-wedstrijd finetunen en insturen en even dit blogje. Nou, gelukkig nieuwjaar dan maar. Morgen is het lekker maandag. Fijne maandag hoor, geniet er van.