dinsdag 12 april 2011

Held

Waarin een klein land miezerig kleingeestig kan zijn. In 2009 – na tweeënhalf jaar onderzoek – kreeg Marco Kroon de Militaire Willemsorde voor zijn optreden in Afghanistan. In Nederland is het mogelijk dat je als oorlogsheld van Uruzgan krap twee jaar later struikelt over een paar borstharen. Met dank aan het OM, waar het kennelijk even komkommertijd is.
Zou een brave huisvader die ’s avonds op de rand van het bed zijn kindertjes voorleest en dagelijks met zijn boterhammetjes onder de snelbinders naar zijn werk fietst, zich in Uruzgan ontpoppen tot heldhaftige commando die zijn leven waagt voor volk en (vader)land? Mwa, ’t kan maar ik ben er niet zeker van. Het zijn van commando en pelotonscommandant in een land in oorlog waar tegenstanders er geen been in zien je op slinkse wijze op de meest inhumane manier van het leven te beroven is geen job voor watjes. Dat dit een stoer type vereist die niet flauw doet over futiliteiten als een paar gebroken ribben of een schotwond in de schouder mag duidelijk zijn. Kroon lijkt me zo’n stoere vent. Hij verpinkt ook niet als heel de wereld kennis kan nemen van zijn bedgeheimen omdat men dat relevant acht in de zaak tegen onze NL held.
Omdat het OM kennelijk begaan is met Kroons mogelijke ontslag bij Defensie, eist zij in haar onmetelijke wijsheid maar 10 uur werkstraf voor het (vermeende) bezit van cocaïne. Mag ik de rechter ook onmetelijke wijsheid toewensen en aansporen Kroon vrij te spreken? Een oorlogsheld blijft een oorlogsheld, ook als ie eens een snuifje zou nemen (niet bewezen), een scooter opvoert (niet aan de orde) of iets anders stouts doet. Mocht Kroon toch veroordeeld worden tot die werkstraf, mag ie dan elke dag een uurtje met mijn moeder gaan wandelen die in een zorgappartement woont? Zij komt te weinig buiten en ik ben er zeker van dat Kroon haar na het ommetje weer veilig thuisbrengt. Tien keer een uurtje? Bedankt!