Plunderen?

In Haïti hebben de mensen geen eten, water of medicijnen. Velen hebben geen dak meer boven het hoofd of durven de huizen niet in. Er zijn niet genoeg ziekenhuizen en de noodhospitalen komen maar moeizaam van de grond. Het is de vraag of zij de stroom gewonden aankunnen. Op het vliegveld bulkt het van de hulpgoederen, vliegtuigen, reddingsploegen, speurhonden enzovoort, enzovoort. Maar vooralsnog komt alles maar mondjesmaat ter plekke. Als simpele leek vraag ik me dan af waarom er geen helikopters zijn gestuurd door al die naties die hulpgoederen en mensen sturen, en of die helikopters dan niet in staat zijn voedseldroppings te organiseren. Dat is in het verleden toch wel vaker vertoond? Is dat erg moeilijk te regelen? Hoe is het mogelijk dat je schrijvende pers en tv-ploegen ter plekke krijgt (meestal een paar man mét apparatuur), en niet één ploeg, nee elk land een paar. Hoe is het mogelijk dat de VS 10.000 militairen stuurt; ze daar kennelijk fysiek en dus logistiek ter plekke krijgt, maar dat het verder niet mogelijk is de logistiek op het eiland zelf in goede banen te leiden? Ik kan er wel om huilen. Nu de Haïtianen al een week zonder eten en drinken zitten, ze de lichamen van geliefden en vreemden langs de straten zien liggen of getuige zijn van zeer onceremoniële en mensonwaardige begrafenissen verliezen ze de hoop. Hoe moet je je waardigheid behouden? Hoe moet je je verstand laten prevaleren? Hoe zorg je dat je niet gek wordt van verdriet, boosheid, ontgoocheling of complete ontreddering? Als je nog een beetje bij je positieven bent ga je zorgen dat je wat te eten of drinken krijgt. Voor jezelf en je kinderen of voor je oude moeder of buurvrouw. Je gaat naar de ingestorte winkels en haalt wat je nodig hebt, want niemand komt je helpen. Je pakt water en blikken eten en misschien nog wat andere spullen die het lijden de komende tijd wat draaglijker kunnen maken. Dan hoor je schieten, je ziet een man met een politiehesje en een groep burgers die uit hun dak gaan omdat je iets uit de puinhopen haalt. Je zet het op een rennen… En hier in het Westen spreken de media over ‘plunderen’. Beste collega-westerlingen, dit is geen plunderen. Dit is overleven, koste wat kost. Van mij mag het, moét het zelfs. Ik zou het niet begrijpen wanneer je verkiest te verhongeren wanneer er voedsel in de winkels ligt en de voedselpakketten van brave Amerikanen en Europeanen op het vliegveld liggen te wachten. En Nederland? Nederland is weer erg trots op zichzelf: we hebben giro 555 opengesteld en er zijn al behoorlijke bedragen opgehaald. Knap hoor jongens, daar hebben ze wat aan in Haïti. Rot toch op. Geld is er genoeg. Ga in godsnaam met die hulporganisaties van jullie zorgen dat die mensen daar de spullen krijgen die ze nodig hebben. Het is jullie core business nota bene!

Luisteren

Het kabinet is gered. We gaan over tot de orde van de dag. Woensdagnacht tot half twee heb ik het gevolgd. Het debat over Irak, ook wel genoemd het debat over het rapport van de commissie Davids. Maar daar ging het helemaal niet over. Het was het debat over de persverklaring van JPB. Niks Irak, niks rapport, het was weer muggenziften op de vierkante mm. Wat mij het meest frappeerde aan het hele toneelstuk was dat er zo bar slecht naar elkaar geluisterd werd. Nu ben ik geen JPB-fan, dus zal ik de laatste zijn om hem te verdedigen. Ik vind hem niet bijzonder competent. Hij jokt waar je bij zit en hij weigert in vraaggesprekken vaak antwoord te geven op de vraag die wordt gesteld. Natuurlijk, hij geeft altijd antwoord, maar niet pers se relevant voor de vraag. En zo’n antwoord begint vaak zo: ‘Dat is een heel moeilijke kwestie en ik zal u ook uitleggen waarom …’ of zo: ‘Kijk, u moet het zo zien…’. Vervolgens komt er een hoop geneuzel en gedraai waarna de interviewer nog drie keer zijn vraag probeert te stellen en vervolgens maar overgaat naar de volgende. Maar, we waren nog bij het debat. Hoeveel keer ik diverse Kamerleden aan coalitiepartijvoorzitters en kabinetsleden heb horen vragen naar de status van JPB’s eerste verklaring weet ik niet meer. Heel erg vaak. En ook heel erg vaak hetzelfde antwoord gehoord. Het leek Babel wel. Niemand leek elkaar te (willen?) verstaan. Om half twee hield ik het voor gezien. JPB was bezig met zijn ‘voordrachtje’ en hij werd al rap geïnterrumpeerd. Wij hoorden andermaal drie keer wat we die nacht al eerder hoorden en vonden het tijd voor een schoonheidsslaapje. De volgende ochtend was het weer pais en vree. Als we de media mogen geloven (niet te vaak doen, die moeten ook maar hun zendtijd of krantenkaterns vol krijgen) is het nu de beurt aan het CDA om terug te meppen naar de PvdA, die deze week roodgejast in de persoon van Mariëtte Hamer advocaat van de duivel speelde. Volgens de ‘deskundigen’ in het Haagse persnest is het wachten op het moment dat de christelijken de socialisten een oor aannaaien. Ik wacht met spanning de ontwikkelingen af. Intussen doe ik een oproepje aan Maastricht: als jullie een nieuwe burgemeester zoeken, overwegen jullie dan alsjeblieft de sollicitatie van Gerd Leers? Ik heb gehoord dat hij een goeie is. Anders willen wij hem wel in Tilburg. Daar is nog een vacature.

Idee

Het is weer achter de rug. De feestmaand december kunnen we afvinken. Na een kleine twee weken zelfgegunde vakantie (zzp’ers mogen dat helemaal zelf uitmaken) pak ik de draad weer op. Er was de afgelopen maand wel wat loos. Sinterklaas mag niet alleen komen, maar moet ook weer gaan; dat is beter voor autistische kinderen. Ik vind dat een goed idee. Kleine moeite immers. Gerda en de geiten hielden de gemoederen bezig. Bisschop Hurkmans bad voor alle geitgerelateerde ellende. Minder goed idee. Vreemde kijk op de Almachtige en waar hij/zij zich zoal mee bezighoudt. Onze koningin heeft i-Nederland op de gevoelige lange tenen getrapt. Een stroom van verontwaardigde i-voorstanders viel over de Majesteit heen. Slecht idee. Helpt niet en ook M mag haar mening hebben en soms zelf verkondigen. De paus heb ik dit jaar gemist, maar zijn ‘voor de stad en de wereld’ zal niet zoveel afwijken van alle andere uitvoeringen. Ik heb weinig met de paus maar zie altijd graag even het plein voor de Sint Pieter. Jammer. Er was nog een vreemde snuiter met een brandbare onderbroek in een vliegtuig. Slecht idee. En een dappere vliegende Hollander die daar wat aan deed. Goed idee. Hansje Brinker heette hier Jasper Schuringa en hij is een held. Het was en is een barre winter. De straten worden slecht gestrooid en dat is in mijn beleving een superslecht idee want ik beweeg me dan als een bibberende kwezel over de gladde straten terwijl ik liever gewoon thuis blijf. Bang om te vallen. En last but not least voor dit moment: de klimaatsceptici krijgen de wind van voren de laatste weken. Ze worden uitgescholden voor rechtse rakkers die hun materiële hebbedingen niet willen opgeven. Dat etiket kan ik niet volgen en ik vind dat hokjesdenken een erg slecht idee. Ik wil afsluiten met een goed idee, vandaag geopperd bij Eenvandaag, maar het heeft al lang een plekje in mijn hart al vind ik het moeilijk uit te voeren: nooit meer zoenen op nieuwjaarsrecepties.