vrijdag 15 januari 2010

Luisteren

Het kabinet is gered. We gaan over tot de orde van de dag. Woensdagnacht tot half twee heb ik het gevolgd. Het debat over Irak, ook wel genoemd het debat over het rapport van de commissie Davids. Maar daar ging het helemaal niet over. Het was het debat over de persverklaring van JPB. Niks Irak, niks rapport, het was weer muggenziften op de vierkante mm. Wat mij het meest frappeerde aan het hele toneelstuk was dat er zo bar slecht naar elkaar geluisterd werd. Nu ben ik geen JPB-fan, dus zal ik de laatste zijn om hem te verdedigen. Ik vind hem niet bijzonder competent. Hij jokt waar je bij zit en hij weigert in vraaggesprekken vaak antwoord te geven op de vraag die wordt gesteld. Natuurlijk, hij geeft altijd antwoord, maar niet pers se relevant voor de vraag. En zo’n antwoord begint vaak zo: ‘Dat is een heel moeilijke kwestie en ik zal u ook uitleggen waarom …’ of zo: ‘Kijk, u moet het zo zien…’. Vervolgens komt er een hoop geneuzel en gedraai waarna de interviewer nog drie keer zijn vraag probeert te stellen en vervolgens maar overgaat naar de volgende. Maar, we waren nog bij het debat. Hoeveel keer ik diverse Kamerleden aan coalitiepartijvoorzitters en kabinetsleden heb horen vragen naar de status van JPB’s eerste verklaring weet ik niet meer. Heel erg vaak. En ook heel erg vaak hetzelfde antwoord gehoord. Het leek Babel wel. Niemand leek elkaar te (willen?) verstaan. Om half twee hield ik het voor gezien. JPB was bezig met zijn ‘voordrachtje’ en hij werd al rap geïnterrumpeerd. Wij hoorden andermaal drie keer wat we die nacht al eerder hoorden en vonden het tijd voor een schoonheidsslaapje. De volgende ochtend was het weer pais en vree. Als we de media mogen geloven (niet te vaak doen, die moeten ook maar hun zendtijd of krantenkaterns vol krijgen) is het nu de beurt aan het CDA om terug te meppen naar de PvdA, die deze week roodgejast in de persoon van Mariëtte Hamer advocaat van de duivel speelde. Volgens de ‘deskundigen’ in het Haagse persnest is het wachten op het moment dat de christelijken de socialisten een oor aannaaien. Ik wacht met spanning de ontwikkelingen af. Intussen doe ik een oproepje aan Maastricht: als jullie een nieuwe burgemeester zoeken, overwegen jullie dan alsjeblieft de sollicitatie van Gerd Leers? Ik heb gehoord dat hij een goeie is. Anders willen wij hem wel in Tilburg. Daar is nog een vacature.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten