Toen ik tien jaar geleden plannen maakte voor een verre reis kwam Ecuador in beeld. Met een verlenging op de Galapagos-eilanden. Uit informatie in de reisgids en andere bronnen bleek dat zo’n Galapagos-avontuur aan strikte regels gebonden was. Om de eilanden te beschermen mocht je alleen per boot reizen, moest je op de boot overnachten en werd je verondersteld niet op de eilanden te verblijven. Je mocht enkele ervan bezoeken voor korte dagtrips. Het aantal boten met dagbezoekers was aan strikte quota gebonden. De eisen aan reinheid van kleding, schoeisel enzovoorts waren niet mis. De reis was exorbitant duur. Dit alles om de natuurlijke staat van de eilanden zo goed mogelijk intact te houden en bezoek zoveel mogelijk in te dammen. Zeer begrijpelijk allemaal en ik had geen problemen met deze voorwaarden. Om minder belangrijke redenen heb ik toen uiteindelijk voor een andere reis gekozen; ook mooi.
Elke zondagavond kijken wij naar Beagle: in het kielzog van Darwin, een tv-programma waarin de reis die Charles Darwin tussen 1831 en 1836 maakte dunnetjes overgedaan wordt door een aantal lucky bastards die mee mochten op de clipper Stad Amsterdam. Afgelopen zondag kwamen zij aan op de Galapagos. Een pissige Dirk Draulans – evolutiebioloog – kon zijn frustratie en woede over wat hij daar zag nauwelijks bedwingen. Naarmate het programma vorderde, raakten ook wij steeds meer in shock. Toeristen overspoelen de eilanden, vliegtuigen vliegen af en aan, Ecuadorianen van het vasteland trekken naar de eilanden om een graantje mee te pikken van de 'welvaart'. Er wordt gebouwd en nog meer gebouwd. Vuilnis en puin verpesten delen van de ‘ongerepte’ natuur. Honden van bewoners fokken er op los en bedreigen de natuurlijke fauna. Waar voorheen de zeeleeuwen op een strandje lagen, is nu een stenen boulevard. De onderzoekers en natuurbeschermers ter plekke schetsen een somber beeld: de Galapagos zijn eigenlijk al verloren. In korte tijd verziekt, door ons, de mens. Waar is die strenge regulering gebleven die ik tien jaar geleden nog tegenkwam? Wat doet de regering van Ecuador? Wat doen de grote internationale natuur- en milieuorganisaties om het tij te keren? Wat doet de Unesco? De Galapagos staan op de werelderfgoedlijst, maar sinds 2007 met een rode stip. Dat is geen hoera-aanduiding maar een teken dat het er erg slecht gaat. Er zijn stichtingen opgericht voor het behoud van de eilanden, maar ook zij geven bezoekerstips en reisinformatie. Volgens mij is er maar één tip aan reislustige types die graag al het moois van de wereld zien: Mijd de Galapagos de komende decennia. Misschien komt het dan nog een beetje goed. Neem even genoegen met de filmbeelden, artikelen en fotoreportages die al door anderen zijn gemaakt en ga lekker ergens anders heen. Wij gaan zeker niet! Dat scheelt helaas maar twee toeristen. Wat doet u?
En een oproep aan de reisorganisaties: neem een beetje extra verantwoordelijkheid en schrap de Galapagos uit uw reisaanbod. Net zoals u dat doet wanneer het in een gebied niet veilig is voor uw reizigers.
Hartelijk dank, namens alle vinkjes, zeeleguanen, schildpadden, blue-footed boobies en andere oorspronkelijke bewoners.
Bezoek de werelderfgoedlijst http://whc.unesco.org/en/list
Geen opmerkingen:
Een reactie posten