Silvio

Silvio mocht gisteren weer naar huis. Italië kan opgelucht ademhalen. Het was een schichtig moment op televisie. Bijna niet te zien. Was Silvio altijd graag prominent in beeld als hij zijn onderdanige onderdanen begroette of een tirade afstak tegen zijn critici, ijdeltuiterig zijn mooie zwarte haren showend en zijn vrijwel rimpelloze gladgetrokken tronie. Gisteren konden de camera’s nauwelijks in de buurt komen. Een bang, bleek, zwak zwaaiend mannetje. Met een grote witte pleister op zijn boeventoet. Een beetje stoere maffioso zou zo’n gebroken neus als een geuzensymbool ervaren en er pront mee te koop lopen. Maar neen, Silvio is geknakt. Niet langer stoer en waarschijnlijk suf gepamperd door zijn artsen en verzorgers. Elke normale mens die een neus breekt of iets anders (ruggen en nekken even daargelaten) wordt tegenwoordig na behandeling bij spoedeisende hulp en bezoek aan de gipskamer voortvarend huiswaarts gezonden met wat pijnstillers om bij eigen haard weer aan te sterken. Zo niet de premier van Italië. Die wordt vier dagen doodgeknuffeld. Och arme. Na de schoenengooier van Irak, de taarten- en tomatengooiers van Nederland hebben we nu de domgooier van Italië. Hoe zou het met de man zijn? Hij heeft een excuusbrief geschreven. Zou dat vrijwillig en op eigen initiatief zijn? Dat hij echt dacht ‘dat had ik nou niet moeten doen’. Of zou zijn advocaat het geadviseerd hebben: ‘Doe dat nou maar, dan kunnen we altijd zeggen dat je even een black-out had.’ Of zou hij gedwongen zijn door de dienders der staat: ‘Je schrijft nu een excuusbrief, wij dicteren wel. Of zullen we die andere vijf nagels ook nog uittrekken?’ Of zijn vader misschien: ‘Massimo jongen, schrijf nu maar die brief anders zien we je de komende vijf jaar alleen tijdens de bezoekuren in de gevangenis. En je moeder en ik zijn ook niet meer de jongsten.’ Ik heb geen idee. Eigenlijk lijkt alleen de eerste optie me onwaarschijnlijk. Dat je zo’n ding in je zak hebt zitten, vervolgens alle moeite doet en in staat blijkt zeer dicht bij Silvio te komen, dat je zorgt dat je wat hoger staat dan Silvio om een goede werphoek te hebben, dat je nog net even iemand opzij kunt duwen, dat je vervolgens dat ding uit je zakt haalt en het met een van haat vervuld gezicht met ferme worp naar het onderwerp van je woede gooit. En dat je dan de volgende dag denkt: ‘Dat had ik nou niet moeten doen.’ Niet zo waarschijnlijk, toch? Hoe het ook zij, ik ben benieuwd wat er met de man gaat gebeuren. Nu hij tegen wil en dank toch een beetje de heldenstatus heeft veroverd en de gemiddelde Silvio-kritische Italiaan er bovenop zit, zal het vermoedelijk niet makkelijk zijn de man een onevenredig zware straf op te leggen. Nu maar hopen dat ie op een veilige plek zit. De paus heeft Silvio al beterschap gewenst. Zou il papa ook nog een schietgebedje over hebben voor Massimo?